قصه من و عشق تو...

یک سال زیستن آن گونه که خودت می خواهی

مثل یک انسان آزاد...

برتر از صد سال زیستن است چنان که دیگران برایت می خواهند

مثل یک برده..

عمر فرصت کوتاهی است برای برآوردن خود از زیر آوارهای سنگینی که می خواهند خودت را دفن کنند.

روزی که منتظرید مردم براتون دست بزنند بالاخره وسط این دست ها له می شوید!

روزی که ملاک های شما برای درست و غلط ، " قضاوت و نظر مردم " است از نظر علمی گفته میشود یک بادکنک سوراخ هستید!

مگر ما آمده ایم در این دنیا تا مردم را راضی نگه داریم ، این چه نگاهیست به دنیا!

روزی که شما آمدید « نگران قضاوت و نظر مردم بودید » شما از پا در میاید و به هیچ جا هم نمی رسید...

تنها زمانی صبور خواهیم شد که

صبر را یک قدرت بدانیم، نه یک ضعف.

و آنچه ویرانمان می‌کند، روزگار نیست

بلکه حوصله‌ی کوچک و آرزوهای بزرگمان است..